نشاسته مهمترین منبع ذخیره کربوهیدراتی (پلی ساکارید) در گیاهان است که به طور فراوان و همراه با سلولز به عنوان ترکیب آلی طبیعی قابل دسترس است. نشاسته مخلوطی از دو پلیمر، پلی ساکارید خطی آمیلوز و پلی ساکارید چند شاخه ای آمیلوپکتین تشکیل شده است.

پلاستیک های نشاسته ای از مهمترین پلیمرهای زیستی در صنعت پلاستیک در ۲۰ سال گذشته بوده است که در بسته بندی به صورت کالاهای مصرفی کوتاه مدت استفاده می شوند.

نشاسته ترموپلاستیکی زیست تخریب پذیر قابل احتراق بوده و می تواند به محصول نهایی مانند کودگیاهی و مواد محافظتی فضا تبدیل شود. با توجه به هزینه نسبتاً پایین، پلیمرهای نشاسته ای می توانند جایگزین مناسبی برای پلیمرهای پتروشیمی باشند و در عین حال به وسیله ترکیب با دیگر کوپلیمرها، طیف گسترده ای از مواد با خواص گوناگون (به عنوان مثال در مورد استحکام در مقابل انعطاف پذیری) به دست می آید که کاربردهای گسترده ای دارند.

از جمله مصارف پلیمرهای نشاسته ای می توان به موارد زیر اشاره کرد: فیلم های حل شونده برای بسته بندی صنعتی، فیلم برای کیسه و گونی، مواد محافظتی فضا، قطعات خودرو (مثلاً پرکننده تایر، پانل و …)، دستگاه های الکترونیکی، لوازم خانگی و…