ترموپلاستیک الاستومرها TPEها دسته‌ای از پلیمرها هستند که در محدوده طراحی خودشان مانند لاستیکهای گرما سخت عمل میکنند، ولی در بالای دمای نرمی یا ذوب خودشان، با فرآیندهای شکل‌دهی گرمانرم قابل فرآیند شدن هستند و بر خلاف لاستیکهای گرماسخت، قابلیت فرآیند شدن و ذوب دوباره را نیز دارند. توانایی شکل دهی این مواد با روش‌های شکل‌دهی مواد گرمانرم آزادی بیشتری در طراحی و ساخت می‌دهد که لاستیکهای گرماسخت این امکان را نمی‌دهند.
ترموپلاستیک الاستومرها عموما دارای مدول پایین هستند. مواد انعطاف‌پذیری که می‌توانند مرتبا کشیده شوند و در دمای محیط حداقل به دو برابر طول اصلی خود برسند و قابلیت برگشت به طول تقریبی اولیه پس از برداشته شدن تنش را نیز دارند.
نوع سنتی این مواد با خواص مشابه لاستیکهای گرماسخت هستند، اما بیشتر خانواده‌های ترموپلاستیک الاستومرهای قابل تزریق جایگزین لاستیکهای سنتی شده‌اند.
علاوه بر استفاده در شکل پایه، ترموپلاستیک الاستومرها برای بهبود خواص ترموپلاستیکهای سخت، معمولا مقاومت به ضربه،استفاده می‌شوند.
انواع ترموپلاستیک الاستومرها :
۶ دسته اولیه ترموپلاستیک الاستومرها به دو دسته کلی کوپلیمرهای بلاک (استایرنیک، کوپلی‌استری، پلی‌یورتانی و پلی‌آمیدی) و ترکیب یا آلیاژ ترموپلاستیک/الاستومر (ترموپلاستیکهای پلی‌الفینی، ترموپلاستیکهای ولکانیزه شده) قابل طبقه‌بندی است. ترموپلاستیک الاستومرهای سنتی به عنوان سیستم دو فازی شناخته می‌شوند. یک فاز ترموپلاستیک سخت که به صورت مکانیکی یا شیمیایی با یک فاز الاستومری نرم، جفت شده است و در نتیجه یک ترموپلاستیک الاستومر خواهیم داشت که خواص هر دو فاز را داراست.
- پایه استایرن (S-TPE)
- پایه کوپلی‌استر (COPE)
- پایه پلی‌یورتان (TPU)
- پایه پلی‌آمید (PEBA)
- ترکیبات پلی‌الفین (TPO)
- آلیاژهای پلی‌الفین (TPV)